يادداشت

ز دیدگاه حضرت امام، فهم قرآن برای همه انسانها مقدور است، و هرکس به قدر استعداد و اشتهای درک مفاهیم، از آن بهره مند خواهد شد و هیچ کس از این سفره گسترده الهی، دست خالی بر نمی خیزد.

ایشان می فرمایند:

«قرآن یک سفره ای است که انداخته شده است برای همه طبقات، یعنی یک زبانی دارد که این زبان هم زبان عامّه مردم است. و هم زبان فلاسفه است. و هم زبان عرفای اصطلاحی است و هم زبان اهل معرفت به حسب واقع.»

(همان، ص 408ـ 409)

اهمیت قرآن در نگاه امام خمینی ره

▪️سالگرد ارتحال جانسوز رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) تسلیت باد.

بسم رب الشهدا والصدیقین

اینجانب ناصرالدین باغانی بنده ی حقیر در درگاه خداوندم.

چند جمله ای را به رسم وصیت می نگارم. سخنم را درباره ی عشق آغاز می کنم ما را به جرم عشق موأخذه می کنند.گویا نمی دانند که عشق کناه نیست امّا کدام عشق؟ خداوندا معبودا عاشقا،مرا که آفریدی عشق به پستان مادر را به من یاد دادی، امّا بزرگتر شدم ودیگر عشق اولیه مرا ارضاء نمی کرد پس عشق به پدر و مادر را در من به ودیعت نهادی.

فصل در تفكّر است‏

بدان‏كه اوّل شرط مجاهده با نفس و حركت به جانب حق تعالى «تفكّر» است. و بعضى از علماى اخلاق آن را در بدايات در مرتبه پنجم قرار داده‏اند «1». و آن نيز در مقام خود صحيح است.

علامه محمد باقر مجلسى محدث بزرگوار شيعه، مرحوم مجلسى، (م 1110 ه‍. ق) تنها روايتى را كه در احاديث شيعه، بر هفت حرف در الفاظ قرآن دلالت دارد، در كتاب خود مى‌آورد.

ايشان عقيدۀ خود را اين گونه بازمى‌گويد: خبر (روايت صدوق مبنى بر قرائت سبعة احرف) ضعيف است و با اخبار فراوانى كه خواهد آمد، مخالف است، و آن را بر قرائات سبعة حمل كرده‌اند كه چنين حملى درست نيست؛

4 - از ديگر وجوه اعجاز قرآن، تحول و دگرگونى در زبان عرب به شكلى كه هيچ عرب زبانى، نمى‌توانست چنين تصرفى در زبان عربى نمايد. زيرا با آمدن قرآن، كلمات و عبارات زبان عربى هم دچار تحول گرديد و از اعتبار خاصى برخوردار شد. و در واقع اين قرآن بود كه موجب شد زبان عربى، سربلند و مفتخر گردد.

حضرت معصومه(ع) در یک نگاه
اسم حضرت معصومه(ع) فاطمة کبری، لقبش معصومه، کریمه و... می باشد. پدر بزرگوارش امام موسی کاظم(ع) و مادرش نجمه خاتون و سال تولدش حدود اول ذیقعده 173ق است. محل ولادتش مدینة منوره، و روز ورود به شهر مقدس قم 23 ربیع الاول 201ق بوده، سن مبارکش 28 سال و محل عبادتش در قم «بیت النور» است.[1]

به جان پاک تو ای دختر امام سلام

به هر زمان و مکان به هر مقام سلام

تویی که شام و خراسان بود برادر تو

بر آن مقام رفیع و بر این مقام سلام

آنچه پیش رو دارید، بررسی روایاتی دربارة شأن و منزلت حضرت معصومه(ع) است که در چند بخش مطرح می کنیم:

الف. پیش بینی محل دفن :

جعفر بن محمد معروف به امام جعفر صادق(ع) (۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان اثنی عشری بعد از پدرش امام باقر(ع) است. وی به مدت ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) امامت شیعیان را بر عهده داشت که با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت. شمار شاگردان و [حدیث|راویان]] او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه امامی را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.

حجة التفاسير

تأليف سيد عبد الحجة بلاغى (م 1399 ق)، مذهب شيعى اثنى‌عشرى، به زبان فارسى شامل تمامى آيات به شكل موجز است.

نام كامل تفسير بلاغى حجة التفاسير و بلاغ الاكسير، او من لا يحضره المفسر و التفسير مى‌باشد.
او در تفسيرش به مباحث علمى تجربى، تربيتى، اجتماعى و كلامى نيز پرداخته است.

بلاغى در تفسيرش، مقايسه و تطبيقى بين مطالب قرآن و كتاب مقدس تورات و انجيل مى‌كند و در هر سوره، ضمن بيان اهميت آن به تفسير لغوى و شواهد از شعر و امثال، به زبان فارسى مبادرت كرده است.

پژوهشگر میسیولوژی مطرح کرد:
نفوذ تفسیر مسیحی از قرآن در میان تفاسیر اسلامی قرآن
قرآن
خبر حوزه/ پژوهشگر میسیولوژی گفت: تفسیر مسیحی از قرآن یکی از مدل های نوین در تبشیر مسیحیت است، در این مدل بر عکس مدل های نقد و سلبی گذشته، به صورت ایجابی قرآن پذیرفته می شود و تفسیر مسیحی از قرآن در جامعه اسلامی رواج داده می شود تا به مرور زمان هویت اسلامی استحاله شود.

يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْرا:

از دیگر توصیف های خاص در مورد جهان آخرت تعبیر: «يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً» است ؛ یعنی : (اين عذاب الهى) در آن روزى است كه آسمان به شدّت به حركت درمى‏آيد .(1)

آیه قبل از آن در مورد وقوع عذاب الهی است و اینکه زمانی که اراده الهی بر تحقق عذاب باشد ، هیچ چیزی نمی تواند مانع وقوع آن باشد:« إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ، ما لَهُ مِنْ دافِعٍ»؛ كه عذاب پروردگارت واقع مى‏شود، و چيزى از آن مانع نخواهد بود . (2)