مَن ماتَ مِنكُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ كان كَمَن هوُ مَعَ القائِمِ فی فُسطاطِه.
هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدی(علیهالسلام) از دنیا برود همچون کسی است که در خیمه و معیت آن حضرت در حال جهاد به سر میبرد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)
سيد الشهداء، قرآن را كتابى گرانقدر مىداند كه داراى چهار خصوصيات مهم است و در روايتى كه از ايشان نقل شده است مىفرمايد:
__________________________________________________
(1)- بحار الانوار 89/ 32.
اعجاز القرآن در نظر اهل بيت عصمت ع و بيست نفر از علماى بزرگ اسلام، ص: 36
كتاب اللّه عزّ و جل على أربعة أشياء، على العبارة و الاشارة و اللطائف و الحقائق.
فالعبارة للعوام و الاشارة للخواص و اللطائف للأولياء و الحقائق للانبياء «1». كتاب خداوند متعال، داراى چهار بخش است: عبارات، اشارات، لطائف و حقائق. عبارات آن براى همه و عموم مىباشد. اشارات آن براى خواص، سودمند است و لطائف آن براى اولياء اللّه است و حقائق آن مختص به انبياء است.
از نظر امام حسين، كه خود از معصومين و در رديف انبياء است، قرآن، تنها كتابى است كه خارق العاده و بىمانند است، هم ظاهر و الفاظ آن و هم متن و حقائق آن؛ ظاهر و عبارات آن براى همه جاذبه دارد و مورد توجه مىباشد و لكن از آن بالاتر، اشارات قرآنى است كه باز ناشى از الفاظ و متن آن است و آن براى علماء خواص و ژرفنگران هست و از آن برتر، لطائف قرآن است كه اولياء اللّه از آن سود مىجويند و مرحله بالاتر، حقائق آن مىباشد كه براى انبياء يعنى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم و ديگر معصومين قابل دريافت است.
در روايت مذكور، امام حسين عليه السّلام با جملات كوتاه، اعجاز و عظمت قرآن را چه در قالب الفاظ و چه در قالب باطن آن را بيان مىنمايند، كه هركس باندازه توان و ظرفيت خويش، مىتواند از قرآن بهره برد و قرآن كتاب الهى و برجسته و برگزيده و بىمثال است.