مقایسۀ آراء تفسیری آیه الله معرفت و ابن عاشور ذیل آیۀ امامت

مقایسۀ آراء تفسیری ایه الله معرفت و ابن عاشور ذیل آیۀ امامت

چکیده
تحقیق حاضر در مقایسه و تحلیل آراء تفسیری آیت الله معرفت و ابن عاشور، ذیل آیۀ امامت ( بقره 124 ) است . امام در نظر ایه الله معرفت، پیشوای معصوم و واجب الاطاعه در امور دینی و دنیوی و والاتر از رسول و نبی است . ولی در نظر ابن عاشور، رسول و مجاز به انجام ارتکاب گناهان صغیر است. به نظر می رسد ، حضرت ابراهیم قبل از ابلائاتاتش رسول بود است و مقام امامت ایشان، جدای از مقام رسالت ا وست ز یرا رسول طبق روایا ت کسی است که ملائکه در بیداری بر وی نازل می شوند و با او سخن می گویند و لذا نزول ملائکه بر ابراهیم و بشارت بر فرزند دار شدنش در بیداری نشانۀ رسالت او قبل از ابلائاات است . علاوه بر آن حمل وا ژۀ امام بر معنای رسول، خلاف ظاهر آیه و بدون قرائن معتبر عقلی و نقلی است و تفسیر به رأی به شمار میآید . اطلاق واژه الظالمین را نمی توان بدون قر ینه معتبر به گناهان کبیره و شرک محدود نمود و و گناهان صغیره را از آن خارج کرد. بر این اساس، مراد آیه، عصمت از هرگونه ظلم و گناه است . از نظر عقلی نیز اعتقاد به جواز انجام گناهان صغیره برای امام یا رسول موجب سلب اعتماد مردم از آنان و نقض غرض بعثت رسل است
کلید واژگان: آیه 124 بقره، امامت، عصمت، ظالمین، آیت الله معرفت، ابن عاشور

سید رضا مؤدب moadab_r113@yahoo.com . استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم
محمد کاظم رحمان ستایش . kr.setayesh@gmail.com. استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم
نگین علیزاده alizadehnegin@yahoo.com . دانشجوی دکتری تفسیر تطبیقی دانشگاه قم

پژوهشهای تفسیرتطبیقی سال سوم، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان 1396 ، شمارۀ پیاپی 6