مَن ماتَ مِنكُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ كان كَمَن هوُ مَعَ القائِمِ فی فُسطاطِه.
هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدی(علیهالسلام) از دنیا برود همچون کسی است که در خیمه و معیت آن حضرت در حال جهاد به سر میبرد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)
«حضرت زهراء عليها السّلام»
بانوى بزرگوار اسلام، حضرت فاطمه زهراء عليها السّلام دخت گرامى اسلام، مفسر قرآن، در مورد كتاب قرآن در خطبه معروف خود كه ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه «1» و سيد مرتضى در كتاب شافى «2» و شيخ صدوق در علل الشرائع «3» و ...
ذكر كردهاند، در يك بيان حماسهاى، با اظهار شكايت از اوضاع زمان پس از ارتحال پيامبر اسلام، در توصيف قرآن و برجستگيها و عظمت آن مىفرمايند.
كتاب اللّه الناطق و القرآن الصادق و النور الساطع و الضياء اللامع بيّنه بصائره، منكشفة سرائره، متجلّية ظواهره، مغتبط به اشياعه، قائد إلى الرضوان اتباعه، مودّ إلى النجاة استماعه، به تنال حجج اللّه المنوره و عزائمه المفسره و محارمه المحذّره و بيّناته الجالية و براهينه الكافيه ... «4».
__________________________________________________
(1)- شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد 16/ 210.
(2)- تلخيص شافى 3/ 139 سيد مرتضى.
(3)- علل الشرائع ص 238.
(4)- كشف الغمه فى معرفة الائمه، ابى الفتح اربلى 1/ 483.
اعجاز القرآن در نظر اهل بيت عصمت ع و بيست نفر از علماى بزرگ اسلام، ص: 32
كتاب خدا كه گويا مىباشد و قرآنى كه صادق و داراى نورى بلند و شعاعى روشنائىبخش و دلائلى واضح و لطائف و اسرار آشكار و ظواهرى روشن است.
پيروان قرآن، همواره، مورد غبطه ديگران هستند، پيروى از قرآن به بهشت رهنمون مىشود و گوش دادن به آن، موجب رستگارى؛ به وسيله قرآن، مىتوان به دلائل نورانى الهى و واجبات آن و محرماتى كه از آنها بايد اجتناب كرد و نشانه روشن الهى و براهين آشكار، رسيد.
حضرت زهراء عليها السّلام در اين عبارات، به عظمت ظاهر و باطن قرآن اشاره مىنمايد و آن را كتاب الهى مىداند و نه انسانى؛ كتابى كه انسان نمىتواند مثل آن را بياورد و مطالبى همچون آن را فراهم آورد. كتابى كه اعجازش در آن است كه از لطائف و اسرار بلندى برخوردار است، كتابى كه خود نور است و خود دليل؛ كتابى كه حتى ظاهر آن نيز، آشكار و گويا، بر حقانيت آن است. كتابى كه پيروى از آن، موجب رهنمون شدن به بهشت است، يعنى از محتوى آسمانى و الهى برخوردار است، كتابى كه استماع آن نيز موجب رستگارى يعنى، از عبارات و الفاظ خاص برخوردار كه استماع آن، موجب هدايت است، ويژگى كه در الفاظ كتابهاى ديگر نيست. يعنى همان اعجاز صوتى و لحنى قرآن كه شفابخش جانها و دلها است.