اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَیأسُوا مِن رَوحِ الله.
همواره در انتظار باشید و یأس و ناامیدی از رحمت خدا به خود راه مدهید. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)
ایت الله سيّد ابو القاسم خوئى، زعيم حوزه علميه نجف، فقيه و اصولى بزرگ، مفسّر و متكلّم برجسته، عالم و انديشمند گرانقدر معاصر و صاحب كتاب پرفايده «البيان في تفسير القرآن» بحث مبسوطى در اعجاز قرآن بيان داشته و معتقد است كه اعجاز قرآن به جهت خاصى مربوط نمىشود و قرآن از جهات گوناگون معجزه و بىنظير است.
ايشان نخست تأكيد مىكند كه دين پيامبر اسلام، دين جاويدان است و لذا معجزه او نيز مىبايد جاويدان باشد و از اين جهت قرآن، معجزه همه اعصار و قرون است «1» و لذا، قرآن بالاترين معجزه است، زيرا پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم معجزات ديگرى نيز داشت ولى از نظر رتبه و ارتقاء، قرآن از بالاترين معجزات است «2».
ايشان مهمترين و بالاترين و رايجترين وجه اعجاز قرآن را در صدر اسلام، اعجاز بلاغى قرآن مىداند، زيرا عرب آن زمان، خود را در بلاغت سرآمد روزگار مىدانست و طبيعى است كه معجزه هر پيامبرى مىبايد در حوزهاى باشد كه كارآمدترين موضوع آن زمان قرار گيرد و لذا اعجاز قرآن در نخستين نگاه، همان بلاغت است. ايشان استشهاد به روايت امام رضا عليه السّلام مىنمايد كه فرمود: در وقت ظهور پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم علم غالب بر آن دوران، خطب و كلام بود «3».
ايشان تأكيد مىنمايد كه عرب جاهلى آن وقت، با ديدن عظمت قرآن در باب فصاحت و بلاغت، سرتسليم فرود آورد و به آن اذعان نمود و جمع زيادى بدين جهت به شرف اسلام آوردن نائل شده و مسلمان شدند، گرچه جمعى هم راه مبارزه و عناد را برگزيده و مقاومت نمودند، لكن عجز آنها در ميدان همانندآورى قرآن،امرى روشن بود و ايشان مىگويد:
__________________________________________________
(1)- ر. ك. به البيان، ص 54: القرآن معجزه خالده.
(2)- همان، ص 117.
(3)- كافى، كلينى اصول. كتاب عقل و جهل، روايت 20،
----------------------------------------------------------------------------
حال كه روشن شد، قرآن معجزه الهى در بلاغت و اسلوب آن مىباشد، بدان كه اعجاز آن منحصر به آن نمىباشد، بلكه قرآن معجزه ربّانى و برهان صدق بر پيامبرى از جهات گوناگون است «1».
---------------------------------------------------------------------------------
(1)- ر. ك. البيان، ص 56؛ و إذ قد عرفت ان القرآن معجزه الهيه ....
اعجاز القرآن در نظر اهل بيت عصمت ع و بيست نفر از علماى بزرگ اسلام، .ص 87