حضرت امام خمينى، پس از اعتراف به وجوه مذكور در اعجاز قرآن، به جهت شيوه عرفانى خود در فهم قرآن، اصلىترين چهره اعجاز قرآن را، «معانى بلند عرفانى» آن مىداند و معتقد است كه بزرگترين و سرآمدترين چهره اعجاز قرآن، در عرفان آن است و مىفرمايد:
اين كتاب عزيز در محيطى و عصرى نازل شد كه تاريكترين محيط و عقب افتادهترين مردم در آن زندگى مىكردند ... و در آن حقايق و معارفى است كه در جهان آن روز، چه رسد به محيط نزول آن، سابقه نداشت. بالاترين و بزرگترين معجزه آن همين است .
آن مسائل بزرگ عرفانى كه در يونان و نزد فلاسفه آن سابقه نداشت و كتب ارسطو و افلاطون، بزرگترين فلاسفه آن عصرها از رسيدن به آن عاجز بودند «1».
و در مورد ديگر درباره منزلت لطايف و حقايق عرفانى قرآن مىفرمايند:
قرآن شريف به قدرى جامع لطايف و حقايق و سراير و دقايق توحيد است كه عقول اهل معرفت در آن حيران مىماند و اين اعجاز بزرگ اين صحيفه نورانيه آسمانى است «2».
----------------------------------------------------------------------------------------------
(1)- ر. ك به جلوههاى رحمانى امام خمينى ص 24.
(2)- ر. ك به آداب الصلوة، امام خمينى ص 263.
اعجاز قران . مودب
_20.jpg)
