2- مجمع البيان لعلوم القرآن
تأليف فضل بن حسن طبرسى (م 548 ق) از عالمان بزرگ اماميه، به زبان عربى و شامل تمامى آيات قرآن است.
شيخ طبرسى معروف به امين الاسلام، مفسّر، محدّث، فقيه و صاحب كتاب تفسيرى جوامع الجامع و الكاف الشاف نيز مىباشد. تفسير مجمع البيان از ارزشمندترين تفسيرهاى شيعه است كه جامع روش نقلى و عقلى در مباحث روايى، ادبى، لغوى و كلامى است.
او در تفسيرش پس از ذكر آيات، به مباحث لغوى، اعراب، حجة، نزول و معناى آيات مى پردازد و از عنوانهاى القرائة، الحجة، اللغة، الاعراب، النزول و المعنى استفاده كرده و تفسير آيات را به كمك شعر، روايت معصومين عليهم السّلام، گفتار صحابه و تابعين بيان داشته است.
طبرسى از گفتار صحابه و تابعين به وفور استفاده كرده و در مقدمه هرسوره، به مدنى يا مكى بودن آن اشاره و فضيلت تلاوت هرسوره را بيان داشته است. فضل بن حسن در تفسير آيات و بيان معانى و مقاصد آنها تأمل فراوان كرده و مباحث كلامى را در مواردى مطرح كرده و اعتقاد شيعه را به شكلى زيبا، بيان داشته است.
در نقل روايات معصومين عليهم السّلام، همت داشته و از اسرائيليات به دور نبوده و در مواردى به نادرستى آنها اشاره كرده و بطلان آنها را بيان داشته است.
تفسير او مورد توجّه شيعه و اهل سنت بوده و از تفسيرهاى جامع به حساب آمده است.
در مقدمه تفسيرش به مقدمات هفتگانه ذيل اشاره كرده است:
تعداد آيات قرآن و فايده شناخت آنها، ذكر اسامى قراء مشهور و روايت آنها، ذكر تفسير، تأويل و معنا، ذكر اسامى قرآن و معانى آنها و مباحثى در علوم قرآن، مانند اعجاز قرآن و عدم تحريف و نسخ آن، ذكر روايتى درباره فضايل قرآن و ذكر هرآنچه براى قارى قرآن مستحب است.
