درخواست معجزه و عدم اجابت پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم

«درخواست معجزه و عدم اجابت پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم»
در تاريخ آمده است كه در مواردى، درخواست معجزه از پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم مى‏شده است و لكن آن حضرت پاسخ مثبت نمى‏دادند. چون اساسا درخواست مخالفين، به منظور ايمان آوردن و شناخت آنها، نبوده است كه قرآن از آن موارد، ياد مى‏كند؛ بلكه، بهانه‏جوئى‏ها بود. علت عدم اجابت را مى‏توان در امور ذيل دانست:
الف: در مواردى، اجابت درخواست آنها، امر محالى بوده است، مانند: نزول خدا. خداوند در سوره اسراء، پس از آن‏كه تحدى به قرآن را متذكر مى‏شود و اينكه اگر جن و انس هم جمع شوند، نخواهند توانست، مانند قرآن را بياورند، درخواست آنان را مبتنى بر نزول خدا ذكر مى‏نمايد و از قول آنها مى‏گويد: «وَ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى ... تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ قَبِيلًا»، «گفتند ما هرگز به تو ايمان نمى‏آوريم مگر اينكه ... خدا و فرشتگان را در برابر ما بياورى».
ب: اجابت درخواست آنها امرى بوده است كه اگر انجام مى‏شد، كسى زنده نمى‏ماند تا بتواند ايمان بياورد و خداوند از قول آنها مى‏گويد: «قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّى ... نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفاً»، «گفتند ما هرگز ايمان به تو نمى‏آوريم مگر اينكه ... قطعات (سنگهاى) آسمان را آن‏چنان‏كه مى‏پندارى، بر سر ما فرو آورى».
ج: عدم توجه آنها به مقام وحى و درخواست نزول وحى بر آنان و مى‏گفتند ما به تو ايمان نمى‏آوريم مگر آن‏كه هرآنچه بر تو نازل مى‏شود بر ما هم نازل شود.
قرآن مى‏فرمايد: «وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى‏ مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ. اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ»، «هنگامى كه آيه‏اى براى آنها بيايد، بگويند ما هرگز ايمان نمى‏آوريم مگر اينكه همانند چيزى كه به پيامبران خدا داده شده، به ما هم داده شود. خداوند آگاهتر است كه رسالت خويش را كجا قرار دهد.
همان‏گونه از ظاهر آيات، آشكار است، درخواستهاى مشركين كه عجيب و غريب بود، هرگز از روح حقيقت‏جوئى آنها سرچشمه نمى‏گرفت و درخواست اعجاز آنها، به جهت لجاجت و اذيت پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم بود و بهانه‏جوئى بيش نبوده است.

اعجاز القرآن در نظر اهل بيت عصمت ع و بيست نفر از علماى بزرگ اسلام، ص: 215