• العربية
  • English
  • فارسی
 
امام جعفرصادق (علیه‌السلام) :

لَو لَمْ یبْقَ منَ الدُّنیا اِلاَّ یومٌ واحِدٌ لَطَوّلَ اللهُ ذلِكَ الیومَ حَتّی یخرُجَ قائمُنا أَهْلَ البَیت.
اگر از عمر دنیا تنها یک روز مانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولانی می‌کند تا قائم ما اهل بیت(علیه‌السلام) ظهور یابد. (منتخب‌الاثر، ص ٢٥٤)

   
 
 
 

خبر واحد بودن حدیث سبعه احرف (2)


ملاك وثاقت حديث نزد علماى شيعه‏

از نظر عالمان حديث شناس، هر روايتى و حديثى، تنها به جهت انتساب آن به معصومين، ممكن است قابل اعتماد نباشد؛ چه بسا روايتى در جوامع حديثى نيز نقل شده باشد، اما ارزش عملى ندارد و صاحبان جوامع حديثى با اهداف خاصى به نقل آن پرداخته‏ اند.

البته برخى از صاحبان جوامع حديثى اهل سنت، رواياتى را نقل كرده‏ اند كه از نظر خود آنها، روايت صحيح مى‏باشد؛ مانند صحيح بخارى و مسلم كه مدعى هستند احاديثى كه آنها روايت نموده‏ اند، كاملا مورد اعتمادند و نسبت آنها به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله قطعى است، كه البته چنين ادعايى در همه موارد قابل قبول نيست.

لكن عالمان شيعه، كه اقدام به جمع‏ آورى روايات حديثى نموده ‏اند، چنين ادعايى، را ندارند. بلكه هدف آنها جمع ‏آورى رواياتى بوده است كه منسوب به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله است و چه بسا ممكن است در بين آنها روايات جعلى هم- گر چه بسيار محدود- وجود داشته باشد.

البته محدثان بزرگ شيعه، يعنى كلينى و شيخ طوسى و شيخ صدوق، اقدام به جمع‏ آورى رواياتى نموده‏ اند كه حداكثر اعتبار را دارا هستند و به نظر خودشان، روايت صحيح است؛ گر چه ممكن است از ديدگاه ديگر محدثان، قابل نقد باشد.

از نظر دانشمندان شيعه، كتب اربعه، گر چه داراى ارزشمندترين سخنان معصومين است و مجموعه‏ هاى بسيار ارزشمندى است كه در تفسير و احكام فقهى و ... مورد استناد واقع مى‏شوند، امّا ادعايى مبنى بر صحت تمام آنها وجود ندارد.

لذا با معيارهاى حديث شناسى، آنها را بررسى مى‏ نمايد و هيچ گاه روايتى تنها به جهت ذكر آن در كتب اربعه، مورد پذيرش واقع نمى‏شود.

بلكه ملاك‏هاى وثاقت روايت در مورد آنها با تمام دقت‏هاى لازم لحاظ مى‏شود و سپس بر اساس آنها حكم يا فتوا صادر مى‏شود. چه بسا روايتى در برخى از جوامع حديثى آمده باشد؛ ولى ضعيف شمرده شود و يا از نظر برخى از فقيهان و مفسران، قابل استناد واقع نباشد.

زيرا محدثان بزرگى هم چون مجلسى و حر عاملى كه اقدام به تدوين مجموعه‏ هاى حديثى ارزشمند، نموده‏ اند، هدفى جز ضبط و جمع‏ آورى احاديث و جلوگيرى از محو آنها نداشته ‏اند.

جعل حديث در قرن اول و دوم و سوم وجود داشته است؛ به ويژه كه معاويه، پنهان و آشكارا علمدار اين حركت زشت در تاريخ بوده است.

لذا هر حديثى، با معيارهاى ارزشيابى، مورد سنجش قرار مى‏گيرد و پس از دارا بودن ملاك‏هاى صحت، مورد استناد واقع مى‏شود. چنين اقدامى در مورد حديث سبعة احرف در نزد شيعه هم شده است. ملاك‏ها و معيارهاى ارزيابى به اختصار چنين است

وثاقت راوى‏...............

--------------------------------------------------------------------------------

نزول قرآن و رؤياى هفت حرف مودب ، ص: 250

-------------------------------------------------------------------------------



 

انجمن‌ها
دانشگاه‌ها
پژوهشگاه‌ها
مراجع عظام
سایر

انتشار محتوای این وبگاه تنها با ذکر منبع مجاز میباشد

X
Loading