اعجاز علمی قرآن
3 - موزون بودن هر شى:
خداوند متعال مىفرمايد: «وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ» «زمين را گسترديم و در آن كوههاى ثابتى افكنديم و از هر گياه موزون در آن رويانديم».
آيه شريفه بيان مىدارد كه هر چيزى در روى زمين مىرويد، داراى وزن خاصى است به شكلى كه اگر بر بعضى اجزاء آن افزوده شود يا كاسته شود، شى ديگرى و تركيب ديگرى خواهد بود. آيه مذكور، دلالت بر حساب دقيق و نظم شگرف و اندازههاى متناسب در همه اجزاى گياهان دارد، كه هريك از ديگرى مجزّا هستند و ظاهر آيه گرچه در خصوص گياهان است، امّا مانعى ندارد كه از مفهوم عام و گستردهاى برخوردار باشد و شامل همه موجودات حتى انسان و حيوانات و ...
باشد.
4- گهواره بودن زمين:
خداوند متعال مىفرمايد: «الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ سَلَكَ لَكُمْ فِيها سُبُلًا». «همان خداوندى كه زمين را براى شما محل آسايش قرار داد و راههاى در آن ايجاد كرد» خداوند، زمين را تشبيه مىكند به همچون گهواره، كه مكانى است آماده براى نشستن و خوابيدن و گويا انسان، كودكى است كه به گهواره زمين سپرده شده و در آنجا همه وسائل آسايش او فراهم است.
در آيه شريفه، زمين را مهد آرامش و آسايش قرار داده است و حركتهاى
______________________________
(1)- حجر/ 19.
(2)- طه/ 53.
اعجاز القرآن در نظر اهل بيت عصمت ع و بيست نفر از علماى بزرگ اسلام، ص: 198
وضعى و انتقالى آن بسيار آرام است و به واسطه كرويت زمين و قانون جاذبه آن و همچنين قشر عظيم هوائى كه اطراف آن را گرفته است، مىتواند، محل آسايش و راحتى و مكان امنى براى زندگى باشد. خداوند در آيه مذكور هم بر حركت زمين اشاره دارد و هم بر محل آسايش بودن آن، تا بتواند موجب رشد و تعالى بشر باشد.
5- گسترش زمين:
خداوند مىفرمايد: «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها». «زمين را بعد از آن گسترش داد» . كلمه دحو به معناى گسترش دادن است و اشاره به آن دارد كه در آغاز خلقت زمين، تمام سطح زمين را آبها فراگرفته بود. اين آبها به تدريج در گودالهاى زمين جاى گرفتند و خشكيها از زير آب سر برآوردند و روز به روز گستردهتر شدند تا به وضع كنونى در آمد.
در گسترش زمين، اشاره به اين نكته هم شده است كه توسعه و گسترش زمين به همراه شكل كرويت آن است. گسترش به زمين نيز اختصاص ندارد، بلكه آسمانها را نيز شامل هست كه خداوند متعال مىفرمايد: «وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ». «ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و پيوسته آن را وسعت مىبخشيم» .
آيات مذكور اشاره به گسترش جهان هستى دارد زيرا كره زمين بر اثر جذب مواد آسمانى، تدريجا بزرگتر و آسمانها نيز بر اثر سرعت كهكشانها از مركز و دور شدن آنها، در حال توسعه است. يكى از دانشمندان مىگويد: فضاى جهان كه از ميلياردها كهكشان تشكيل يافته، در يك حالت انبساط سريع است.
