امام خمینی ، گرچه فصاحت و بلاغت را جزء اعجاز قرآن دانسته،
اما معتقد است كه شهرت اعجاز قرآن به فصاحت و بلاغت، براى آن است كه اعراب در صدر اول اسلام، در اين فن متخصص بودند و فقط اين جهت را بهتر درك مىكردند،
ولى قرآن در وجوه زيادى مىتواند معجزه باشد و مىفرمايد:
اينكه قرآن شريف معروف به فصاحت شد و اين اعجاز در بين سائر معجزات مشهور آفاق گشت، براى اين بود كه در صدر اول، اعراب را اين تخصص بود و فقط اين جهت از اعجاز را ادراك كردند «1».
و ايشان در مورد ديگر، جامعيت قرآن را نيز به عنوان كتابى فوق العاده و معجزه، مورد تاكيد قرار مىدهد و آن را تنها كتاب جامع مىداند و مىفرمايد:
ما همچو كتابى داريم كه مصالح شخصى، اجتماعى، مصالح سياسى، كشوردارى و همه چيزها در آن هست «2».
و همو مىگويد:
قرآن مشتمل بر تمام معارف و تمام ما يحتاج بشر است «3».
و همو مىگويد:
قرآن مجيد و سنت شامل همه دستورات و احكامى است كه بشر براى سعادت و كمال خود بدان احتياج دارد.
در كافى فصلى به عنوان تمام احتياجات مردم در كتاب و سنت بيان شده و «كتاب» يعنى قرآن «تبيان كلّ شى» است «4».
---------------------------------------------------------------------------------------
(1)- ر. ك به آداب الصلوة، امام خمينى ص 263.
(2)- ر. ك به صحيفه نور، امام خمينى 18/ 257.
(3)- ر. ك به همان 20/ 82.
(4)- ر. ك به ولايت فقيه، امام خمينى ص 21.
_16.jpg)
