«امام مجتبى عليه السّلام»
از امام حسن مجتبى عليه السّلام دومين پيشواى شيعيان، روايتى در مورد قرآن نقل شده كه حضرت در توصيف قرآن مىفرمايد:
إن هذا القرآن فيه مصابيح النور و شفاء الصدور، فليجل جال بصره و ليلحم الصفة فكره فان التفكر حياة قلب البصير كما يمشى المستنير فى الظلمات بالنور «1».
بدرستيكه قرآن داراى جايگاه نور و شفاء سينهها است. هر شخص تيزبين، بايد كه در آن دقت كند و نظر خويش را بر آن بيافكند، زيرا كه انديشه نمودن، موجب حيات و روشنائى قلب انسان بينا مىشود. چنانكه، آنكه خواستار روشنائى در تاريكىها است، بهسبب نور، راه را مىپيمايد.
امام حسن مجتبى، نيز مانند پدر بزرگوارشان، قرآن را كتابى برجسته مىدانند كه موجب روشنائى و بصيرت است و اين بصيرت ناشى از متن و محتوى آيات مىباشد، خصوصيتى كه آن را ممتاز نموده است و اين امتياز همواره در قرآن بوده و هست.
_12.jpg)
