ـ حضرت مهدی(ع): :
اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.
من ختم‌کنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع می‌نماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)
حدیث
- از حفص گويد: از امام كاظم (ع) شنيدم به مردى مىفرمود: تو دوست دارى در دنيا بمانى؟ در پاسخ گفت: آرى، فرمود: براى چه؟ جواب گفت: براى خواندن قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، و امام (ع) چيزى نگفت: و پس از ساعتى فرمود: اى حفص! هر كه از دوستان و شيعيان ما بميرد و قرآن را خوب نداند، در گورش به او
أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج6، ص: 407
ياد دهند تا خدا به وسيله آن درجهاش را بالا برد، زيرا درجات بهشت به اندازه آيات قرآن است، به او گفته شود: بخوان و بالا رو و مىخواند و بالا مىرود، حفص گويد: من احدى را نديدم بر خود بترسد چون موسى بن جعفر، و احدى را نديدم از آن حضرت اميدوارتر باشد و قرآن خواندنش با ناله بود، و چون قرآن مىخواند گويا با كسى سخن مىگفت.
