6- روان جاويد
تأليف ميرزا محمد ثقفى (م 1406 ق)، به زبان فارسى و دربردارنده تمامى آيات قرآن است. ثقفى كه از عالمان شيعه بود، تفسير خود را با هدف ارائه تفسيرى برخوردار از مطالب تربيتى و هدايتى تدوين كرده است. او از پرداختن به مباحث علمى پرهيز كرده و گفتارهاى تفسيرى خود را در قالبى نوين و روان بيان مىكند.
در تفسير آيات از روايات و شأن نزول مدد جسته و به مباحث كلامى به شكل روان پرداخته و از ارائه بحثهاى لغت، بلاغت و مباحث عقلى در شكل فنّى آن، پرهيز كرده است. او همچنين پيام آيات قرآن را در قالبهاى هدايتى و تربيتى نشان داده است. «2»
7- الاساس فى التفسير
تأليف سعيد حوى (م 1411 ق) و به زبان عربى است. سعيد حوى از مفسران معاصر اهل سنت است كه تفسيرش دربردارنده تمامى آيات است. او بهجهات تربيتى و اخلاقى در تفسيرش اهميت داده و به تناسب آيات و سورهها با يكديگر پرداخته و از آنها نكات تفسيرى بديعى را استفاده كرده است. حوى در تفسير خود از تفسيرهاى ابن كثير، آلوسى و سيد قطب نيز نقل مىكند.
__________________________________________________
(1). همان، ص 192.
(2). خرمشاهى، همان، ص 702.
--
---------------------------------------------------------------------------
او معتقد است كه قرآن از وحدت موضوعى برخوردار است، گرچه قرآن را به چهار بخش، طوال، مئتين، مثانى و مفصل تقسيم كرده، ولى تناسب سياق آيات را در جهت هدايتى و تربيتى آن مىداند، يعنى آنچه نسل امروز بدان محتاجتر است. «1»
----------------------------------------------------------------------------
(1). ايازى، همان، ص 132.
روشهاى تفسير قرآن، ص: 276
_0.jpg)
