لَو لَمْ یبْقَ منَ الدُّنیا اِلاَّ یومٌ واحِدٌ لَطَوّلَ اللهُ ذلِكَ الیومَ حَتّی یخرُجَ قائمُنا أَهْلَ البَیت.
اگر از عمر دنیا تنها یک روز مانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولانی میکند تا قائم ما اهل بیت(علیهالسلام) ظهور یابد. (منتخبالاثر، ص ٢٥٤)
8- روح البيان
تأليف اسماعيل حقى بروسوى (م 1127 ق) و به زبان عربى است. بروسوى داراى مذهب حنفى و در كلام اشعرى است. تفسير او دربردارنده تمامى آيات و به شيوه صوفى است.
او در تفسيرش، مطالب عرفانى و اشارات رمزى را به همراه عنايت به لغت و سبب نزول و قرائات، بيان داشته است. مطالب اخلاقى و تربيتى در تفسير او به وفور يافت مىشود كه نشان از اهتمام او به آنها دارد.
گفتار صحابه، تابعين و بزرگان در عرفان و تصوف از جمله عبد الرزاق كاشانى، ابن عربى و قشيرى در تفسير او مشهود است. «2»
9- الفتوحات الالهيه
تأليف سليمان بن عمر عجيلى معروف به «جمل» (م 1204 ق)، به زبان عربى و دربردارنده تمامى آيات قرآن است. وى داراى مذهب شافعى و در كلام اشعرى است. تفسير عجيلى، شرحى بر تفسير جلالين، يعنى جلال الدين محلى (م 791) و جلال الدين سيوطى (م 849 ق) است. عجيلى، فقيه، مفسّر و عالم صوفى است كه تفكر خود را در ضمن كتابهايش بيان داشته است.
عجيلى در تفسيرش به ادبيات، قرائات، گفتار صحابه، مفسران و روايات تفسيرى مىپردازد. او از عالمان عرفان نيز مطالبى را نقل مىكند و به اشارات و تأويلهاى عرفانى در تفسير آيات مىپردازد.
__________________________________________________
(2). زركلى، الاعلام، ج 1، ص 313؛ ايازى، همان، ص 475.
-----------------------------------------------------------------------------
در مقدمه تفسيرش، مطالبى در موضوعات نزول، نسخ، تفسير و تأويل ذكر كرده است. او چون اشعرىمذهب است، در اثبات عقايد و كلام اشعرى، مطالبى را در تفسير بيان مىكند. از اسرائيليات در نقل تفسير استفاده كرده، ولى به عدم اعتبار آنها در مواردى اشاره مى كند. «1»
10- غنائم العارفين فى تفسير القرآن المبين
تأليف شيخ محمد على برغانى قزوينى (م 1269 ق)، به زبان عربى و دربردارنده تمامى آيات قرآنى است. او از عالمان عارف شيعه در قرن سيزدهم بوده و تفسير خود را بر مسلك عرفانى نگاشته است. برغانى از روايات اهل بيت عليهم السّلام در تأويل آيات و بيان نكات عرفانى و اشارى استفاده كرده است. او در مقدمه، مباحث قرآنى و در خاتمه، به صفات عارفان پرداخته است. تفسير او از تفسيرهاى بزرگ عرفانى و ارزشمند تلقى مى شود. «2»
------------------------------------------------------------------------------------------------
(1). ايازى، همان، ص 546.
(2). آقابزرگ طهرانى، الذريعه، ج 16، ص 64.
روشهاى تفسير قرآن، ص: 267