حضرت آیت الله جوادی آملی در پاسخ به چرایی اجباری بودن رعایت برخی شئونات اسلامی در دانشگاه ها بیان داشتند: گرچه دین حریم شخصی انسان است و انسان باید خود از حریم شخصی خود محافظت نماید اما دانشجویان باید بدانند وجود برخی از الزامات به مثابه فشار نیست، بلکه مانند آن است که کودکی در حال رفتن به سمت خیابان و تصادف با ماشین است و مادر او به هر قیمتی مانع او می شود، لذا این اجبار، اجبار ممدوح و محمودی است.
ایشان ادامه دادند: تنها با حرف و سخنرانی مشکلات اخلاقی جامعه حل نمی شود، اگر مردم عمل صالح و صداقت ببینند آن فطرت خداجوی در آنها بیدار می شود در نتیجه آنچه اثر دارد و کار را پیش می برد عمل صالح است و نه سخنرانی. برخی تنها با دیدن ائمه علیهم السلام عوض می شدند و راه خود را پیدا می کردند لذا اگر جناب سهروردی گفت «مَنْ لا یَنفَعُکَ لَحظُهُ لا یَنفَعُکَ لَفظُه»؛ عالمی که دیدن او انسان را عوض نکند و به حال انسان نافع نباشد، لفظ و سخن او هم اثرگذار نیست؛ در همین راستاست.
معظم له تاکید داشتند: دانشجویان، امانت های الهی در دستان شما هستند که اگر امانت دار خوبی باشید و آنها را به خوبی تربیت کنید، هر یک به تنهایی می توانند معلم و الگویی برای جامعه باشند
