اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.
من ختمکنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع مینماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)
امام محمد باقر عليه السّلام آن شكافنده علوم، در مورد فراگيرى قرآن همه علوم و مطالب لازم را و اينكه خداوند هر امرى را كه در هدايت انسان مورد نياز بوده است، براى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم در قرآن نازل نموده است و اينكه از جمله اعجاز قرآن، آن است كه دربرگيرنده همه مطالب گرانسنگ و بىبديل هست، مىفرمايد:
1- ان اللّه لم يدع شيئا تحتاج اليه الامّة الى يوم القيامة الّا انزله فى كتابه و بيّنه لرسوله و جعل لكل شى حدّا و جعل عليه دليلا يدل عليه . خداوند از هيچ امرى كه مورد نياز امت تا روز قيامت بوده است، فروگذار ننموده است، مگر آنكه، آن را در كتابش بر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرو فرستاده و براى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلم بيان داشته است. خداوند براى هر چيزى، حدّى قرار داده و براى آن راهنمائى، كه بر او دلالت نمايد.
در مورد ديگرى نيز از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده كه حضرت در مورد قرآن و عجائب آن مىفرمايند كه قرآن با گذر زمان فرسوده و كهنه نمىشود و همواره مطالب قرآن در هر عصر و زمان نو و شاداب است و مىفرمايد:
2- و لو انّ الاية اذا نزلت فى قوم ثم مات اولئك القوم ماتت الآية، لما بقى من القرآن شى و لكنّ القرآن يجرى اوّله على آخره، مادامت السماوات و الارض » اگر هر آيهاى از قرآن هنگامىكه در مورد قومى، نازل مىشد و آن قوم سپس مىمردند، آن آيه هم بىاثر و مهمل مىشد، از قرآن چيزى باقى نمىماند. بلكه قرآن اينچنين نيست و آيات نخستينش با آيات آخر، مرتبط است و تا زمانى كه آسمان و زمين برپا است قرآن، پويا، زنده و قابل عمل است.