يادداشت

2- مجمع البيان لعلوم القرآن‏

تأليف فضل بن حسن طبرسى (م 548 ق) از عالمان بزرگ اماميه، به زبان عربى و شامل تمامى آيات قرآن است.
شيخ طبرسى معروف به امين الاسلام، مفسّر، محدّث، فقيه و صاحب كتاب تفسيرى جوامع الجامع و الكاف الشاف نيز مى‏باشد. تفسير مجمع البيان از ارزشمندترين تفسيرهاى شيعه است كه جامع روش نقلى و عقلى در مباحث روايى، ادبى، لغوى و كلامى است.

به گزارش ایکنا از قم، تفاهم‌نامه همکاری بین دانشکده الهیات دانشگاه قم و سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور، ۲۴ مردادماه به امضای حجت‌الاسلام والمسلمین سیدرضا مؤدب، رئیس دانشکده الهیات دانشگاه قم و دكتر محمدحسین حسنی، رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور رسید.

حجت‌الاسلام والمسلمین دكتر سیدرضا مؤدب در این جلسه که دكتر علیرضا ابراهیمی، معاون فرهنگي و پژوهشی دانشكده الهيات دانشگاه قم، دكتر سیداحمد فاضلی، مدير گروه فلسفه اخلاق دانشکده الهیات دانشگاه قم و دكتر حمیدرضا یونسی، پژوهشگر سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور حضور داشتند، بیان کرد:

ثواب اشک بر أبی عبدالله الحسین علیه السلام

امام باقرعلیه السلام:

قَالَ: أَيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ ع دَمْعَةً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا غُرَفاً فِي الْجَنَّةِ يَسْكُنُهَا أَحْقَاباً.

هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین علیه السلام گریان شود به طوری که اشک بر گونه هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن او را در غرفه های بهشتی جای دهد که روزگاران درازی را در آنها به سر بَرَد.

زندگی عملی و اخلاقی امام حسین علیه السلام تجلّی عمل به آیات قرآن بود و نیز قیام عاشورا بر اساس مبانی قرآنی شکل گرفت و نوعی عمل به دستورات قرآن بود .

برخی موارد از کردار امام حسین علیه السلام که عمل به قرآن است:

1- انجام کمال نیکوکاری:

حکایت شده که روزی امام حسین علیه السلام شِکَر صدقه می داد، کسی از آن حضرت علت این کار را پرسید. حضرت فرمودند: من شِکَر را دوست دارم و خداوند می فرماید: (لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ) ؛ (آل عمران/ 92) «به نیکی نمی رسید تا از آنچه دوست می دارید، (در راه خدا) مصرف کنید».

2- عفو و گذشت نسبت به دیگران:

کدام رجوع ؟ در دنیا یا قیامت ؟

بررسی تفسیری ایات 93 تا 97 انبیاء

به نظر می رسد آیات یاد شده واحد نزول مستقلی دارند و مسئله خاصی را بیان میکنند و در معنی آیات یاد شده گرچه دیدگاه مفسران متفاوت است ولی به نظر میرسد که ارتباط معنایی آنها در خصوص عدم رجوع کافران به دنیا به هنگام پشیمانی از گناهان دارند و بازگشت را مخصوص قیامت میداند

؛گرچه برخی به استناد روایت علی بن ابراهیم قمی آیه 95 را مجزا و مربوط به اعتقاد به رجعت در دوران ظهور میدانندکه چنین برداشتی بعید می باشد .

اولین گردهمایی سالیانه دانشجویان عراقی دانشگاه قم برگزار شد

اولین گردهمایی سالیانه دانشجویان عراقی دانشگاه قم همراه با زیارت و غبارروبی حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها برگزار شد.

​به گزارش واحد خبر روابط عمومی دانشگاه قم، حجت الاسلام و المسلمین دکتر مودب‌ رئیس دانشکده الهیات دانشگاه قم در این گردهمایی ضمن خیرمقدم به حضار عنوان کرد: دانشگاه قم به عنوان یکی از دانشگاه‎های مهم ایران در راستای تعاملات بین المللی به پذیرش دانشجویان عراقی پرداخته و با حضور اساتید و پرسنل مجرب زمینه تحصیل حدود 4هزار دانشجوی بین المللی را فراهم کرده است.

يَوْمٌ مَشْهُودٌ :

از دیگر توصیف های خاص در مورد جهان آخرت تعبیر «يَوْمٌ مَشْهُودٌ» است؛ یعنی روزی که همه آن را مشاهده می کنند. تعبیر یاد شده یک بار در قرآن آمده است و خداوند در سوره هود می فرماید: «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذَلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ »؛ قطعا در اين يادآوري ها براى كسى كه از عذاب آخرت مى‏ ترسد عبرتى است.(1)

یوم الحق :

از دیگر توصیف های خاص در مورد جهان آخرت تعبیر «الْيَوْمُ الْحَقُّ»به معنی روز حق است. در سوره نبا آمده است: «ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا»؛ آن روز، روز حق است. هر کس بخواهد راهی را به سوی پروردگارش بر میگزیند . (1) مقصود از یوم الحق، روز قیامت است که از آن با نام های دیگر چون یوم الفصل، روز کیفر طاغیان، روز پاداش متقین نیز یاد شده است. واژه حق به معنای چیزی است که استوار و ثابت است و در آن تردیدی نیست و واقعیت دارد و تحقق می یابد که در مورد قیامت صادق است.

1- التبيان فى تفسير القرآن‏

تأليف شيخ الطائفه، محمد بن حسن طوسى، معروف به شيخ طوسى (م 460 ق) از عالمان بزرگ شيعه، به زبان عربى و شامل تمامى آيات قرآن است. شيخ طوسى داراى‏ آثار فراوان ديگرى، مانند تهذيب الاحكام، الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، النهاية، الفهرست و الخلاف است.

تبيان از نخستين تفسيرهايى است كه دربردارنده روش و گرايش‏هاى متعدد در تفسير قرآن مى‏باشد. او هم به روش اثرى پرداخته و هم به روش اجتهادى، ازاين‏رو، تفسير او، ادبى، لغوى، كلامى و روايى است.

محتواى روايت
‏
از ديگر ملاك‏ها در اعتبار روايت، متن و محتواى آن است. بايد ديد آيا با متن قرآن در تعارض است يا خير؟ آيا با ملاك‏هاى عقلى بديهى و مسلم، سازگارى دارد يا نه؟

آيا با ديگر روايات مطمئن و پذيرفته شده، همراه است يا نه؟ بررسى چنين امرى در انحصار متخصصان آن علم مى‏باشد.

عمل مشهور

از ديگر ملاك‏ها در اعتبار روايت، عمل مشهور است. چه بسا روايتى از جهت‏ راويان آن پذيرفته شده و در حد تظافر است، ولى مشهور علما به ويژه دانشمندان و فقهاى قرون پيشين، يعنى آنان كه به مبدأ وحى نزديك‏تر بوده‏اند، طبق آن عمل ننموده اند.