يادداشت

رئیس دانشکده الهیات دانشگاه قم:
عملکرد صحیح مسئولان، عامل تقویت امید به آینده در مردم است
سیدرضا مودب
حوزه/ رئیس دانشکده الهیات دانشگاه قم تصریح کرد: بی شک یکی از عوامل مهم تقویت اُمید به آینده در بین مردم، عملکرد صحیح مسئولان و تلاش مجدانه آن ها در راستای حل مشکلات کشور است.

13- بيان السعادة فى مقامات العبادة

تأليف سلطان محمد بن حيدر گنابادى (م 1327 ق)، به زبان عربى و دربردارنده تمامى آيات قرآن است. گنابادى از عالمان شيعى متصوف و از شاگردان حاج ملا هادى سبزوارى و صاحب كتاب فارسى مجمع السعادة است. تفسير گنابادى، يكى از كامل‏ترين تفسيرهاى عرفانى نزد شيعه است.

بررسى واژه «حرف»

مقصود از حرف در روايت فضيل بن يسار، لغت و الفاظ قرآن است. زيرا سؤال از نزول‏هاى هفت‏گانه در مورد الفاظ قرآن است؛ آن چنان كه اعتقاد اهل سنت بر مبناى روايت عمر، در اختلاف او با هشام بن حكيم، مى‏باشد. واژه حرف در ديگر روايات نيز، در معناى، «لفظ» به كار رفته است؛ مانند:

1. عن بشر بن غالب اسدي، عن الحسين بن علي عليه السّلام قال: من قرأ آية من كتاب اللّه عزّ و جلّ في صلاته قائما يكتب له بكلّ حرف مائة حسنة فإذا قرأها في غير صلاة كتب اللّه له بكلّ حرف عشر حساب و إن استمع القرآن كتب اللّه له بكل حرف حسنة؛

مرحوم علامه طباطبائى، پس از بيان اعجاز عمومى قرآن، به برخى از جهات و وجوه اعجاز قرآن مى‏پردازد، كه ديدگاه ايشان به اختصار، چنين است:

«اعجاز علمى قرآن»

قرآن، به واسطه آيه شريفه وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ «1»، كه مى‏فرمايد: «اين كتاب را بر تو نازل كرديم تا هر مطلبى را بيان كند» و همينطور آيه شريفه: لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ «2»، كه مى‏فرمايد: «هيچ تر و خشكى نيست مگر اينكه در اين كتاب واضح است» و همينطور آيات ديگرى، تحدى به علم و معرفت كرده است.

امام خمینی(ره) بر انس روزانه با قرآن برای سعادت تاکید داشت و قانون‌گریزی را ناشی از عدم تزکیه نفس می‌دانست

حجت‌الاسلام مودب با بیان‌اینکه امام خمینی(ره) ریشه بی‌توجهی به قانون را عدم تزکیه نفس می‌دانستند، گفت: ایشان معتقد بودند اگر انسان هر روز چند آیه از قرآن را بخواند، همین انس با قرآن، موجب قرار گرفتن افراد در مسیر هدایت و سعادت می‌شود.

ما مفتخریم و ملت عزیز سرتاپا متعهد به اسلام و قرآن‏‎ ‎‏مفتخر است که پیرو مذهبی است که می خواهد حقایق‏ قرآنی، که سراسر آن از وحدت بین مسلمین بلکه بشریت‏‎ ‎‏دم می زند، از مقبره ها و گورستانها نجات داده و به عنوان‏‎ ‎‏بزرگترین نسخه نجات دهنده بشر از جمیع قیودی که بر‏‎ ‎‏پای و دست و قلب و عقل او پیچیده است و او را به سوی‏‎ ‎‏فنا و نیستی و بردگی و بندگی طاغوتیان می کشاند نجات‏‎ ‎‏دهد. ‏

خبر دستگیری امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پیچید. زن و مرد از روستاها و منازل خویش در شهر به سوی منزل قائد خود حرکت کردند. شعار اصلی جمعیت «یا مرگ یا خمینی» بود که از تمام فضای قم به گوش می رسید. خشم مردم آنچنان بود که ابتدا مأمورین پلیس پا به فرار گذاشتند. آنها پس از تجهیز قوا به میدان آمدند.

أهم مبانى تفسير قرآن

مبانى تفسير قرآن آن‌چنان‌كه گذشت داراى انواع و اقسامى است و تحليل مستقل هريك بر اساس تقسيمات مذكور و يا مبانى خاص مفسران، پژوهش مستقلى را مى‌طلبد، ولى در اين پژوهش به اختصار به أهم مبانى تفسير بر اساس ترتيب منطقى آنها پرداخته مى‌شود كه در يكديگر مؤثر هستند و برخى بر ديگرى مقدم مى‌باشند كه مى‌تواند شامل مبانى مشترك و مختص، قطعى و ظنى، صدورى و دلالى باشد و در اغلب موارد، نخست بر اساس مبانى صدورى و سپس بر اساس مبانى دلالى، تحليل و بررسى انجام مى‌شود؛

یوم الدین :

از دیگر توصیف های خاص در مورد جهان آخرت، «يَوْمِ الدِّين» به معنی روز جزا می باشد . این نام نیز چندین مرتبه در تعدادی از آیات قرآن به کار رفته است که از همه مشهورتر در سوره حمد هست که خداوند می فرماید: «مالِكِ يَوْمِ الدِّين»؛‏ خداوندی که مالک روز جزاست ، که در واقع به قیامت و رستاخیز و روز جزا اشاره دارد. در حدیثی از امام سجاد آمده است که هنگامی که آن حضرت به آیه «مالِكِ يَوْمِ الدِّين‏» می رسید، آنقدر تکرار می کرد که نزدیک بود روح از بدنشان پرواز کند و این نشان از اهمیت یوم الدین دارد.

11- مناظر الانوار و مظاهر الاسرار فى تفسير كتاب الله الملك الجبار

تأليف عالم و عارف ربانى محمد تقى قزوينى از عالمان شيعه (م 1270 ق)، زبان عربى و دربردارنده تمامى آيات قرآن است. او به شيوه عرفانى و رمزى به تفسير آيات مبادرت كرده و در ذيل آيات نكته‏هاى عرفانى را بيان داشته است.

قزوينى به مباحث كلامى، اعتقادى، اخلاقى و تربيتى هم عنايت داشته و روايات معصومين عليهم السّلام را در مواردى بيان و از آنها نكته‏هاى تفسيرى را در مسائل عرفانى، اخلاقى و كلامى، روشن ساخته است. «3»
__________________________________________________

(3). همان، ج 22، ص 279.