يادداشت

«باقلانى»
ابى بكر محمد بن طيّب باقلانى (ت 403 ه. ق) از بزرگترين متكلمين اشعرى در زمان خود بوده است او كتاب «اعجاز القرآن» خود را در جهت تبيين وجوه اعجاز قرآن نگاشته است.

ايشان نخست، فصلى از كتاب خود را اختصاص مى‏دهد بر اينكه قرآن معجزه پيامبر صلى اللّه عليه و اله و سلم می ‏باشد و سپس به بيان وجوه اعجاز قرآن مى‏ پردازد و اساسى‏ترين وجوه اعجاز قرآن را در سه حوزه مى‏داند:

1- اخبار از غيب‏
2- كتابى علمى از پيامبر امّى‏
3- بلاغت و فصاحت.

آیات :

«فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ؛ فَذلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسيرٌ»؛ وقتی در ناقور دمیده می شود، آن روز، روز سخت و پر مشقتی است. مدثر ایه 8.

«يا وَيْلَتَنا ما لِهذَا الْكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إِلاَّ أَحْصاها»؛ ای وای بر ما، این نامه اعمال کیست که هیچ کار کوچک و بزرگی نیست مگر آن که در آن ثبت شده است . کهف ایه 49.

تعبیر «أَحْصاها»؛ در لغت یعنی ثبت و ضبط و شمارش کردن، بنابراین هیچ چیزی نیست مگر اینکه در آنجا ثبت شده است.

سلام استاد، شبتون بخیر، شهادت امام هادی .علیه السلام. تسلیت باد. من کارشناسی و ارشدم را علوم قرآن و حدیث از دانشگاه قم خوانده ام.

ان شاءالله اسفند ماه امسال هم کنکور دکترا میدهم بدون آنکه از قبل مطالعه ای کرده باشم، از چندین نفر درباره مشکلم مشاوره گرفتم ولی ...‌‌. گفتند از حضرتعالی مشاوره بگیرم اگر یاری فرمایید.
.
گفته اند هر دانشگاهی قبول بشی درباره مساله اشتغال ، فقط مدرک مهمه،

بنابراین فقط به فکر مدرکت باش و کنکور بده و ادامه تحصیل،

اما خودم میگم ان شاءالله امسال بخونم برای سال بعد که بیسواد نروم بالا.

آیت الله اعرافی: ابعاد انقلابی و سیاسی حوزه علمیه در کنگره شهدای روحانی منعکس شود

شفقنا- مدیر حوزه های علمیه گفت: ابعاد انقلابی و سیاسی حوزه در کنگره شهدای روحانی باید به خوبی منعکس شود.

به گزارش شفقنا، آیت الله اعرافی امروز در دیدار اعضای شورای عالی کنگره شهدای روحانی کشور که در دفتر مدیر حوزه‌های علمیه در قم برگزار شد در سخنانی به تبیین اهمیت و جایگاه حوزه انقلابی و لزوم توجه به بعد ایثارگری و انقلابی گری حوزه پرداخت.

سیدصادق موسوی تشریح کرد؛
کتاب نهج‌البلاغه ناقص است، نسخه کامل کدام است/ استفاده گزینشی از کلام علی(ع)
نویسنده کتاب «تمام نهج‌البلاغه»، با تاکید بر اینکه هر کسی در طول تاریخ به نحوی با متون علی(ع) و سخنان ایشان مواجه شده است، گفت: برخی اول و انتهای کلام امام علی(ع) را می‌زدند؛ برخی فضائل علی(ع) را به نام خودشان مصادره کردند که نمونه بارز آن از طرف معاویه رخ داد.

خبر واحد بودن حديث سبعة احرف‏

حديث سبعة احرف، نزد شيعه، نه تنها متواتر نيست- آن چنان كه علماى اهل سنت، مدّعى شده‏اند- بلكه خبر واحدى است كه از ضعف سندى هم برخوردار است.

10- من هدى القرآن‏

تأليف سيد محمد تقى مدرسى از عالمان معاصر شيعه است. اين تفسير به زبان عربى و شامل تمامى آيات قرآن است. آيت اللّه مدرسى با گرايش به مسائل اجتماعى‏ و تربيتى به تفسير آيات پرداخته و با رويكردى جديد به تبيين آيات و با هدف حلّ معضلات اجتماعى، تربيتى و اخلاقى همت گماشته است.

از تفسير مجمع البيان، الميزان و نور الثقلين، نقل ‏قول كرده و روايات و گفتار صحابه را در تفسيرش بيان مى‏كند. از اسرائيليات پرهيز داشته و مسائل اعتقادى و كلامى را بر مبناى كلام شيعه، بررسى كرده است. در مقدمه تفسير به بخشى از مباحث مقدماتى در تفسير قرآن با رويكردى اجتماعى پرداخته است. «1»

رُوِى فِى التَّوحيد عَنِ الرِّضا- عَلَيْهِ السَّلامُ- حينَ سُئِلَ عَنْ تَفْسيرِ الْبِسْمِلَةِ، قالَ: مَعْنى قَوْلِ الْقائِل بسم اللَّه اىْ أَسِمُ عَلى نَفْسى سِمَةً مِنْ سِماتِ اللَّه وَ هِىَ الْعِبادَة. قالَ الرّاوي فَقُلْتُ لَهُ: مَا السِّمَةُ؟ قالَ: الْعَلامَة.

و از اين حديث شريف ظاهر شود كه سالك بايد متحقّق به مقام اسم اللَّه شود در عبادت؛ و تحقّق به اين مقامْ حقيقت عبوديّت، كه فناى در حضرت ربوبيّت است، مى‏باشد؛

یوم عسیر :

از دیگر توصیف های خاص در مورد جهان آخرت «يَوْمٌ عَسيرٌ» است. واژه عسیر به معنای روز سخت و پر مشقت می باشد.

این تعبیر و مشابه آن چند بار در قرآن از جمله در سوره مدثر به کار رفته است که خداوند می فرماید: «فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ؛ فَذلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسيرٌ»؛ وقتی در ناقور دمیده می شود، آن روز، روز سخت و پر مشقتی است .(1)

مقصود از ناقور شيپورى است كه صداى آن گويى گوش انسان را سوراخ مى‏كند و زمانی است که در صور (اسرافيل) دميده شد و آن مانند بوق است و اين نفخه و دميدن اوّل است كه شدّت و سختى هولناكيست براى عموم‏ مردم دارد . (2)

اعجاز قرآن از نظر علماى اهل سنّت‏

دانشمندان و علماى اهل سنت، همچون علماى شيعه در تبيين اعجاز قرآن و وجوه آن، تحقيق و بررسى فراوان نموده‏ اند و هريك اثرى مستقل يا بخشى از كتاب خويش را بدان اختصاص داده‏ اند.

بدين جهت نظريه ده نفر از مهمترين آنها از قرن چهارم تا قرن چهاردهم مورد بررسى واقع خواهد شد كه نام آنها چنين است:

خطابى، باقلانى، جرجانى، فخر رازى، قرطبى، زملكانى، زركشى، سيوطى، عبد اللّه دراز و رافعى.

«خطّابى»: