اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.
من ختمکنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع مینماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)
. الهى بودن قرآن:
قرآن وحى الهى است كه براى بشر فرستاده شده و الفاظ و عبارات آن از سوى خداوند متعال، نازل شده است. پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلم در اين خصوص معتقدند كه برترى آن بر ديگر كلامها، همچون برترى خدا بر مخلوقاتش است و مىفرمايد:
«فضل القرآن على سائر الكلام، كفضل اللّه على خلقه». (1)
در عبارات ديگر معصومان عليهم السّلام نيز بر برترى آن تأكيد شده آنچنانكه امام سجاد عليه السّلام قرآن را كتاب نور الهى مىداند كه بر هر كتاب ديگر هيمنه و بر هر سخن ديگر فضيلت دارد و مىفرمايد: «أنزلته نورا و جعلته مهيمنا على كل كتاب أنزلته و فضلّته على كلّ حديث». (2)