مَن ماتَ مِنكُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ كان كَمَن هوُ مَعَ القائِمِ فی فُسطاطِه.
هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدی(علیهالسلام) از دنیا برود همچون کسی است که در خیمه و معیت آن حضرت در حال جهاد به سر میبرد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)
از نخستين روزهاى نزول قرآن، جمعى از صحابه، وظيفه تصدّى تلاوت آيات را بر عهده گرفتند. سپس در مدينه، مكه، كوفه و ... قرّاى معروفى پرورش يافتند.
هر كدام براى خود، در برخى از آيات، قرائتى متمايز از ديگر قراآت را برگزيدند؛ در حالى كه مستند آنها نيز سخن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بود. آنان كه صحابه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بودند و بعد نيز جمعى از تابعين به آنها پيوستند، وجوه مختلفى از قراآت را به وجود آوردند، كه در قرون بعدى، معروف به قراى هفت گانه، ده گانه و چهارده گانه شدند.