اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.
من ختمکنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع مینماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)
3. خالى بودن حروف و كلمات از حركات و اعراب
از ديگر زمينههاى كه به پيدايش قراآت سبعه و عشره منجر شد، نبودن حركات و اعراب در مصاحف نخستين بود. در كتابتهاى آن دوران، كلمات از هر گونه حركات و اعراب و سكنات خالى بودند. استاد دكتر حجتى در تاريخ قرآن در بحث موارد اختلاف قراآت و كيفيت آن مىنويسند: «حتى اين حروف و كلمات از حركات و سكنات و اعراب، عارى بود كه بعدها به وسيله ابو الاسود دوئلى (م 69 ه. ق) و ديگران اين كار صورت گرفت.» «2»